5 Eylül 2010 Pazar

çalışan anne olmanın dayanılmaz ağırlığı


ilk kez eğitime gittiğimde ayrıldım kızımdan.

aynı binada olmamıza,50 dakikada bir 10dakika onu görmeme rağmen ilk derse girdiğimde elimdeki telefondan gözümü alamadım.

dakikalar geçmedi sanki.

telefonun ekranından kızım bana gülüyordu.

ama dışarda babasının kucağında tüm binayı başımıza yıkacak şiddette bir ağlamayla karşıladı beni.

bu minicik varlığı çalışmak zorunda olduğun için bırakmak öyle bir yaralıyor ki içini.

yarın ilk gün.

biliyorum ki çok zor olacak.

sonra alışacağım belki.

belki kendimi tutacağım,ona belli etmeyeceğim.

ama yarın ilk ayrılığımız

sadece ağlamak istiyorum...

4 yorum:

  1. valla canm çook haklısın benm bebeğim 21 aylık ve ben ilk günden beri onu bırakıp çalışamm dedm durdum.şimdide çok sıkılıyorum çalışmk istiyorm ama oğlum bana büyük bir yük ondan vazgeçemiyorum allah kolaylık versin...

    YanıtlaSil
  2. gerçekten bırakmak çok zor.çalışmadan da olmuyor ne yazık ki.ücretsiz izin alma imkanım olmadığı için daha çok üzülüyorum:(
    beni anlamana sevindim.çevremdekiler abartıyorsun diyor.ama sanırım anne olmadan anlaşılmayacak birşey bu.

    YanıtlaSil
  3. Öncelikle Allah yardımcınız olsun. Annelikte bu zaten siz hem bebeğini bırakmak istemeyen hemde onun geleceği için çalışmak zorunda olan elini öpülecek bir Annesiniz. Söylemesi de zor aslında ama siz güçlü bir Anne oluduğunuzda çocuğunuzunda ne kadar güçlü olduğunu göreceksiniz zamanla. Allah yardımcınız olsun.

    YanıtlaSil
  4. gerçekten çok karmaşık duygular çok zor ben 1 sene ücretsiz izin almama rağmen ilk günlerdeki yaşadığım suçluluk duygusu ve karmaşayı anlatamam ama zamanla annede çocukya bu duruma alışıyor
    allah kolaylık versin canım sevgiler

    YanıtlaSil

yorumlarınız için çok teşekkür ederim:)